Ay tutulmuþ, tepeler serin serin
Yitik bir efsaneden kaldý gamlar,
Yüreðime ince bir sýzý damlar.
Eski bir sarnýç gibi derin derin
Uzaklardan bakar deniz gözlerin.
Rüzgârýn lirik fýsýltýsý durur,
Mor baðlarda þakýmaz artýk kuþlar;
Yalnýzlýðýn senfonisi baþlar.
Ayrýlýk kýlýcý boynumu vurur,
Eflatun hayallerimi savurur.
Yörüngesiz bir gezegen gibisin,
Seyyahým þimdi þehrini arayan,
Gecenin siyah zülfünü tarayan.
Kulaklarýmdan kesilse de sesin,
Limanlarýna çeker mis nefesin.
Ansýzýn geleceðim sessiz sessiz
Martýlarýn çýðlýklarýndan anla;
Ýskelede dur, bekle heyecanla!
Kýrk yýl hasrete kürek çektim sensiz,
Sarýl boynuma, kalayým nefessiz!
26.07.2012
Muhittin Alaca