BABA

Babama Hitaben….



Yokluðun gölgesine serdim yataðýmý,
En kalitesiz tütünle besledim dudaðýmý.
Ekmek için gurbette buldum ayaðýmý.
Eller yetim lokmasý sayýyormuþ baba.

Yalnýz kaldým gurbette, acýttýlar içimi,
Bildiler ki sen yoksun, kestiler bileðimi,
Kurtulamadým baba, erittiler gençliðimi,
Eller zehirli kaymak sunuyormuþ baba.

Ne evlatlýðýmý bildim, ne oldum baba,
Fani ayrýlýðýnla dünya bindi omzuma.
An denilen mevsimsiz güllerim açýnca,
Eller yüreðimi dertsiz sanýyormuþ baba.

Yýllar soðuk soðuk eserken üzerime,
Mevsimler bir bir dönüþürken güze,
Yorgunluðun çizgisi düþüce yüzüme,
Eller takvimleri gösteriyormuþ baba.

Tüy iken kanat oldum, yavru iken baba,
Sevgiye hasret kaldým, yürürken sýratta.
Ýki insan oldum sen topraða varýnca,
Eller yetimi iki kere vuruyormuþ baba.

Bilirim ki; istesen de gelemezsin geri,
Halimi görüp de periþan etme kendini.
Evvel Allah bu kýzýn aþacak engelleri,
Eller Hak karþýsýnda aðlýyormuþ baba.

Kasým 2007

Elvan USUL

Sosyal Medyada Paylaşın: