SON UYKUDA…ı.Bölüm

Bu sondur dediðim nefes,dolaþýrken cigerimde;
Hayatým belki bin kerre týkanmýþtýr biyerlerde !.

Þayet sussaydý yüreðim,çürümüþtüm karayerde…
Yüzümü daða,denize döndürdüðüm her seferde..

Ruhumu ferahlatacak yeni yollar aramadým…
Ýnsanlarla tanýþmaktan hiçbir iyilik ummadým..

Yýllarboyu hep bekledim,gerçek arkadaþlýk için,
Þöyle,candan ve yürekten biriyle tanýþmak için…

Daða,denize,ormana,ufka döndürdüm yüzümü,
Hep,yüreðimden söyledim,esirgemedim sözümü..

Gerçeðe döndürmek için,yapmak istediklerimi,
Herseferde erteledim, yapamam ! dediklerimi…

Nolacak ertelemesem,ertelesem ki nolacak ?.
Belki gerçekleþir diye,kalbim umut mu dolacak ?..

Hep yakýn durdum ÖLÜM’e..Yakýndýr ,istemesen de !.
Nehirler,göller kuruyor !.Nekadar çabalasan da..

Kolay AÞIK olunmuyor..Yüreðinden istesen de ;
Gerçekleþek zannedip,ne kadar çok denesen de…

Hergün,hergece,evine,can sýkýntýsýyla dönsen,
Sanki gücün mü yetecek,deðiþtirmek istesen de ?..

Mukadder olan ÖLÜM’le pek çok kez yüz-yüze geldim,
Kaçýncýkez saðlýðýmý,umudumu kayýp ettim !…

Gördüðünü hissetmekle,son nefesini vermeden,
Nasýl deðerli olacak,Hayatýmýz ?…Tükenmeden..

Kücücük mutluluk için,çok büyük acýlar çeksen ;
Kendini de baþkasýnýn yerine koysan,gerçekten.

Aðlayana,( gül ! ) desem de,ben de O’nunla aðlarým !.
Ýnleyen biriyle inler,yüreðimi parçalarým !..

Ne ( gül ! ) demek iþe yarar,ne omuz vermek çaredir ;
Þu duygusal bedenimde enküçük þeyler yaradýr..

Adaletsiz bu Dünyada,birtek gün soysuzlaþmadým ;
Soysuzlara,soysuzluða hiçbir zaman bulaþmadým…

Dünya,nice merhametsiz,nice adaletsiz olsa,
Merhameti terketmedim,tüm benliðim yokolsa da !..

Hele,Adalet’i elden bir an bile býrakmadým,
Hiçkýmseye,eþe-dosta Adaletsiz davranmadým…

Birinci bölüm sonu.
———Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-25.08.2008


Sosyal Medyada Paylaşın: