Dikçe;
ey þehir
ýþýldýyor hasretim
gecelerine tutunarak sürünüyorum
ödünçten bir tebessüm ver bana
þakaðýmda bir asýrlýk yaþ birikti
tasalar uçsun güzelliðimden
Deniz;
sen olmazsan ayla dökülür
ölümsüz aþkýn rahmetiyle aklanýrým
bu þehir biraz hüzün yumaðý
sarmaþýk hayallerim: Sakin deðilim
özgürlüðü muþtular gam beste beste
martýlar konmaz olur sularýma
çaðrýlar geziniyor ey sevgili aþklarý
kanat, kanat;
mutlu geleceðe devâ mý hicret!
Dikçe;
tufan vaktini bekleyen umutlarým
süzülür her akþam güneþle
ah-u zardayým ey sevgili
ellerim yýldýzlara mý uçtular -üþür-
azýk zannedip hýçkýrýyor rüzgâr
acýlarla yoðruluyor malihülyalarým
Deniz;
küsme hasretim; gül
vakit mayalanýyor bak
özlemim tufanla, þimþekle çakýyor
sabrýnýn sýnýrlarýnda dolaþýr ak meleklerim
eyüp kanatlýdýr gizemle dokunur camlarýna
gönül dergahýnda elif bir sese çaðýrýr
deli taylar gibi þaha kalkýp gönül
yaralý cana dokunur esintilerim
gönül kapýna geç vuran kýrgýn düþlerim
güneþsiz mevsimleri gezer kutlu sevdana
Dikçe;
bu aðustos aþklara kuruldu
güvercinler yürüyor menzilimize
fisûnkâr naðmeler çalýnsýn artýk
kýyýlara duyur ey deniz!;
bize duyur!
mührünü kazý yeniden -Kutlu Sevdalar’a-