Biliyor musun
azýcýðým aslýnda saksýnýn dibinde
Oysa yukarda bölüþülen bir hayat var
biz raký içiyoruz karanfilin dibinde
sen ben ve minareller
fotosentez yapýyoruz hep beraber
toprak nefes alýyor sayende
aklýmýz þu kadarcýk kalýyor
gök kubbeden bir nesne eksiðiz oysa
karanfil renkliyiz galu beladan
sen rahmete dönüþüyorsun birden
dallara týrmanýrken her aðacýn gövdesinde
güneþe su götürüyorsun renklerinden belli
Derken karanfil oluyoruz elden ele
bir sevdayý bölüþüyoruz damla damla
Birleþtiriyoruz elleri el alemle
bisikletli bir çocuk kanalýn kýyýsýnda
yada ekin tarlasýnda
nefes alýyor doða
Yeni kesilmiþ otlarýn kokusuyla
yükün aðýr mý aðýr,
_______yorulma!
o kadar uzaða gitme
þimdi karanfil zamaný
beyaz sayfalara yeþil kalemle dök içini
nikabýn dökülsün ak satýrlarýma
tuz bas yaralarýna acýt kendini
ve en kirli yanýnda bul beni
_________susma !
bak gözlerimin kan çanaðýna
tomurcuklara yakýným hiç olmadýðým kadar
uykusuz düþlerim yolcudur sana
uzat ellerimi bana
avuçlarýnda masum bir çocuk heyecanýyla
sorular, sorgular
geri dönülmez göçe kanatlý
yaþayan her þey sevda kanatlý
eksik hayatlar gibiyim
tanýmla beni
bazý kuþlar konduðu pencerelerde tutsaktýr
yalan yanlýþ ýsrar
baki yeþil bir har
hasat mavisinde karanfil
önünden tren geçen hayatlar
pencereden atlayan intiharlar
duran zaman
esneyen saatler
amaçsýz bir yarýþ
yürüdükçe uzayan
koþtukça beton yollar
__________aslýnda
her þey ne kadar da duraðan
ne kadar yakýn
bezgin çamurlarda
nefsi müdafa olsada bir tozun direniþi
san’al bir serinliðe sýðýnan
yapraðýna kýrmýzý
kývrýmýna þavkýlar
dallarýna hayat öpücüðü deðmesede
baki yeþil bir yaz içre yazýlandýr
sýkkýn þiirlerdeki meyil
unutmak ne kötü yüzleri
unuttukça kendini
ayný demin bülbülüyüz
ta ezelden beri
uzaklara götürme her þeyi
gözlerinin kökündeyim
_________aþk
alýngan eski bir tapýnak
üç bin yýllýk eski iki mermer blok
gökyüzünün mavi gerginliginde
gergef örüyor beyaz önlük
ve ayný kabuktan yoðrulmuþ hayat
venüsün aðlayan dalgalarý
iki inciyi körfeze salmýþ
çesmenin göz yaþlarý
çekiyor güz aþkýný suya
ayaklarý baglý iki beyaz güvercin
yuva yapýyorlar sonsuzluða
mermer, inci, beyaz peynir
birleþiyorlar
inci eriyor mermer kýrýlýyor
çiçek soluyor kuþ uçuyor
sadýk bir doku oluyorlar
bir ray veya bir renk düþün
atoma ateþ
çiçek için arý gibi
dokunduðunda titreyen kanatlarý
altýn yýldýzlarý kaplý göðün
ve sadýk molekülleri aþkýn
bir çocuk derisinde
sýcak buluyor mermer taþýný
güvercin direncin kýrýlýyorsada bazen
sevgiliye dönüþüyor bilinmeyen
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
böcek gündüzün geceye borcu nedir? iki kapı hoyrat bir umut Sen anlarsın Can sıkıntısı ve seni sevmek üzerine Aşık dik durabilmek Yaban Gülendam