kulaðým çatlýyor yanlýzlýktan
bir hava alaný diyorsun iniyor benden kuþlar
evin en görkemli yerinden
içimden ýrýyor bakýþlar
Açýlmýþ eðreti gülleri kokularýnda baygýn
En görkemli saatinde yýldýz alasýnýn
Gizli bir yýlan gibi yuvarlanmýþ içinde dingin
Uzak bir telefonda aðlayan yaðmurlu ayakkabýsý çocuðun
Rüzgar uzak karanlýklara koymuþ yýldýzlarý
Mor kývýlcýmlar geciyor daðýnýk yalnýzlýðýndan
Heryerinde aðýr yanýk izleri
yýldýrým kusuyor geceleri
Ayrýlýðý hisettim demirlerin pasýndan
Ay ýþýðý gözlü karabiber aðaçlarý kadýn
Gecenin ýrmaðýnda yüzdürüyor zambaklarý
yeninde unutulmuþ tedirgin gülümsemeleri
Doðudan gelen bir kutuyu açarken
kilitler gýcýrdýyor ve kiriþlerde aðlamaklý sesi
Veya terk edilmiþ bir evin içinde dolap
siyah buruk toz kokusu bulanýk
Bazen hatýralar eski bir kutu
bütün bir hayatýn yaþadýðý kuytu
Bin düþünce uyuyor pupa yelken
Mitolojiyle ne kadar barýþýksýn
O kadar insansýn
Ne kadar yalan söyleyebiliyorsan
aþka o kadar yakýnsýn
Akþam gördüm seni
Deðiþmiþsin denizlerde
Akmýyorlar artýk ayný yöne
Yaþlanmak gibi deðil sanki
Sana hayatý yavaþ yaþa demiþtim
Býkmýþsýn
Bende zamaný unuttum sende
Hep yanlýþ bakýyorum her seye
Nice kýrýk resimler var bende
Kýyýsýnda unutulmuþ hayatýn
Sabahlar geceleri sayabildiðin kadar
Bülbül bir gül için her baharmý aðlar
her yaný gökyüzü biçiminde
bir kadýn bulut taþýyor sýrtýnda
gözleri bir patikanýn uçurumunda
usanmýþ gökyüzüne küfür etmekten belli
kendi gökyüzünü arýyor bende
bütün aðaçlar yaðmur altýnda
bir adam toprak taþýyor sýrtýnda
gözleri uçurumun dibinde
usanmýþ yeryüzünü paylaþmaktan
senin bir yüzünü arýyor bende
sen ben ve bulutlar
senin yüzüne ay ýþýðý düþüyor habire
unutuyorum bakýþlarýmý sende
buralarda yalnýzým belli
biraz konakladýðýmýz küçük dünyada
her kes kendi derdinde
seni düþünen yok belli
mutlu olmak mutsuzluðu büyütürmü sence
kendi topraðýna gömülmek mutlu ediyormu seni
mutlu birini görünce
mutsuzlukmu anýmsýyorsun
nice insan var güneþle doðup
akþamdan ölüyorlar oysa
ve kalabalýk yaþamayý seviyorlar belli
böylece kendilerini güvende sanýyorlar
yada iç güdülerinin tutsaðý olarak
yada bir yalan bulup
takýlmak ardýndan
yada tek kalýp yollarda
kurda kuþa adres sormak
"tutsaklýk"
gece yarýsý kentlerini çaðrýþtýrýyor bende
bomboþ sokaklarda seni aramak
dükkanlar kepenklerini indirmiþ dahi olsa
elmalar üzümler kestaneler
aykýrý bir ortamda
bir ölülük her seyde
bir donukluk içerisinde
bir anlamlarý yok
boþalmýþ balýk aðlarý
bir iþe yaramamanýn hüznü içerisinde
bir vitrin düzenleyicisinin
bütün hüneriyle süslediði bir plastik manken
soðuk camýn ardýndan yalnýzca karanlýða gülümsemekteler
sanki orada hiç kimsenin göremediði
çok insanca bir olay var
oysa görünürde binlerce volt elektrikle
yüklüymüþ gibi gergin
ve tehlikeli duruþuyla gece bekçisi
bir de onun tabancasý vardýr yalnýzca
yani bütün kent koca bir hapishane
gece bekçisi de melek olabilir mesela
hýzla geçip giden bir trenin gürültüsü
çok uzaklardan geçen bir geminin düdüðü
seni birden o sýð kaygýlarýndan koparýrlar
içinde bir tutam fýrtýnanýn giderek büyüdüðünü duyarsýn
vitrinlerin ve kepenklerin arkasýndaki eþyalar
insanlarýn hýrpalayýcý dokunuþlarýndan kurtulmuþ
kendi kendilerine yaþamaktadýrlar
yaþayamýyorduk biz öyle
insanlarý iki yüzlü olmaya çaðýrmýyorum kuþkusuz
insan bir baþka insaný da yüreðinde duyabilmeli
bir de suskunluðun altýnda yatan korkunç haykýrýþý
yapraðýn dalýndan kopuþu ile
yere düþüþü arasýnda geçirdiði
o çok uzun ve kanlý serüveni bir de
hiç unutmam
bir tren yolculuðu yapýyordum
tren birden tehlikeden kaçan bir yýlanýn
deliðine girmesi gibi kývrýlarak bir tünele girdi
týrnaklarýmdan kan sýzýyordu
bu yüzden bir yaným yeryüzü
bir yaným yalnýzlýk
gibi bir yaným gökyüzü
bir yaným yalnýzlýk
sürekli kendini dövüyorsun
nerede bir fýrtýna kopsa
camlar kýrýlýyor içinde
sen hangi ölümü yaþýyorsun bende
geçmise bakýp
çocukluðuna dair bir belge var mý elinde
ömrünün sokak aralarýný yokluyorsun bende
unutmuþ olabilirim diyorsun kapý eþiðinde
yada bir duvar dibinde
bu þehirde bir þeyler eksik gidiyor
gidelim diyorsun habire
bütün gemiler batmýþ oysa
iskelede yalnýzýz
bu þehirde bir þeyler garip
ihanete uðramýþ bir deniziz
bir çocuðun elleriyle deðiþip
gidiyorsun hep
acemi bir terzi gibi kullanýyoruz zamaný
biçtikleri yollar da uçuþan
kesilip atýlmýþ kumaþ parçalarýyýz
hayatý anladýkça büyüyor insan
büyüdükçe dönüyor ilk yalnýzlýðýna
acý, kurþun yüklü bir tabanca gibi
sinsice sokuluyor böðrümüze
bir de artýk çekilmiþ bir deniziz
tuzu ve maviyi çaldýlar kýyýlarýmýzdan
hayatta ne kadar yumruk attýðýn deðil
kaç tekmeden sonra ayaga kalkabilecegin önemli
yada acýkýyorsun habire
sofradanmý doyuyor duygularýn
yemesen çalýþmýyormu miden
iþte çocuk koþmaya çalýþýyor kumsalda
karanlýðý çözüp ayaklarýndan
soluduðu yaðmur kokuyor
bir sevinç yeþeriyor bende
yüzündeki yýkýntýlardan
þairler sürekli ateþ taþýrlar ellerinde
tutuþturacak bir þey bulamazlarsa kendilerini yakarlar
ve
þarap þiþesi birden çatladý
toprak kana bulandý
Daðlar da yandý bende
kargalar sustu
gün aðardý
adamýn elindeki dal parçasý
yanýyordu hala
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
böcek gündüzün geceye borcu nedir? iki kapı hoyrat bir umut Sen anlarsın Can sıkıntısı ve seni sevmek üzerine Aşık dik durabilmek Yaban Gülendam