Gecenin karanlýðýný sildi gözlerinden
Bir baþýnaydý kadýn yalnýzlýðýyla
Yanaklarýnda süzüldü siyah rimelleri
Kirpiklerinde yýkandý hüzünleri
Nemliydi mendilleri akarken kara sular
Kýrmýzý dudaklarýna dokunan tuzlu suyu içti
Çekti içini tutarken nefesini
Tutundu bir vapur iskelesinin demirlerine
En az onlarda çürümüþtü dizleri gibi
Köpüklü bir dalga ýslattý saçlarýný
Üstünden geçen martý attý çýðýný
Kadýn baðýrdý fýrtýnaya
Deniz hariç duymadý hiç kimse
Rüzgar yaklaþýrken ýslýðýnda
Kadýn dalarken uzak þehirlerin mazisine
Ateþ böceði oldu yanýp yanýp söndü sokak lambalarý
Yaþama sancýsý çöktü omuzlarýna
Boynunda yosun kokusu dudaðýnda çürük öpüþmelerin izleri
Lodos savurdu elindeki mutluluk resimleri
O bir damla daha kattý mavisindeki denize
Bastý yürüdü pasaklý arnavut kaldýrýmlarýndan
Karanlýk çökerken sokaklara kaldýrýmlar da ýslanmýþtýlar
Yorgun bir kelebek kondu onun omzuna
Kanadýndaki kadifesini sevdi dokunmadan
Girerken evine saçlarýný kurulamadan geçti penceresinin önüne
Bakarken eski çerçeveli resimlere
Çantasýndan çýkardýðý rimelle yazdý yalnýzlýðýndaki son þiiri…
*
Karanlýðýnda kaybolan bir kadýndý,
O sadece yalnýzlýðýyla kolkola gezdi,
Tenhalýk kol gezerken sahilde,
O hep sevdi fýrtýnalý havalarda sahilde yürüyüþ yapmayý,
Bir de gizlice denize baðýrmayý
Bir ben duydum bir de mavisindeki dalaglý deniz,
O an gördüm dalgalanan dalgalý saçlarýný....