Yitirdiklerimi aradýðým, þu aynalar. yüzümdeki çizgiler bana acýr gibi bakarlar. evvelim nedir? Ahirim ne? hiçliðim, atsam atýlmýyor, satsam satýlmýyorlar.
Yetim kalan ev, bellidir sönmüþ ocaðýndan. odun bile olmaz, kuþ konmayan aðaç dalýndan. çek bir nefes daha þu dumandan, ömürde bir anlýk panorama. Ýki, üç kelime yaz oradan buradan, çek bir nefes daha, çalsýn zamandan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.