ANKARA
Selam Ankara!
Ben geldim kapýna…
Sanki bir sevgiliye koþar gibi
Son umut kýrýntýsýyla geldim sana…
Biraz hüzün, biraz umut var ceplerimde
Biraz býkkýnlýk, biraz asilik var dilimde
Biraz iþ, biraz da kaçýþ var, bu geliþimde…
Ey Sevgili Ankara!
Þevkatli kollarýnla beni sarsan
Rüzgarýnla saçlarýmý okþasan olmaz mý?
Belki kaybolurum, bilmediðim sokaklarýnda
Ellerimden sýmsýký tutsan ve býrakmasan olmaz mý?
Özlem yangýnlarý sarýyor, yüreðimi bazý zamanlarda
Gözlerim, saðanak yaðmurlarýný bekler hazýr kýta,
Göðsüne yaslansan ve hep orada ýslansam olmaz mý?
Eðer, "Hayýr" ise cevabýn
O zaman sevgilimi de çaðýr yanýna
Yollarýný yollarýma baðla,
Tut elinden, getir bana
O sarsýn kollarýyla beni
O okþasýn saçlarýmý
O sýmsýký tutsun ellerimi
Ve O’na de ki,
Artýk üzmesin beni…
Selam, Ankara..!
Ben geldim, kapýna
Sanki bir sevgiliye koþar gibi
Son umut kýrýntýsýyla geldim sana,
Umudumu ne olur, boþa çýkarma…
Asi Armes
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.