Akþamlarý yataðýna gizlenircesine sýðýndýn mý? Hýçkýrýðýný kimse duymasýn diye, dudaðýný ýsýrdýn mý? Sen hiç aðlanacak yerde güldün mü? Ama sen hiç aðlamadýn ki, benim için Aðlarken, gülmesini nereden bileceksin…
Belki gelir diye uzayan yollara baktýn mý? Sevmesin, ben onu “O yokken de severim” dedin mi? Gözlerinden uyku akarken, düþünceler ordusuna yenik düþtün mü? Ama sen hiç uykusuz kalmadýn ki, benim için Yenilmenin, bu bedene verdiði ezikliði, nereden bileceksin…
Unutacaðým, unutmam lazým diyerek, kendini avuttun mu? “Artýk O geçmiþte kaldý” cümleleri kurarak, kandýrdýklarýn oldu mu? Sesini duymak, yüzünü bir kez daha görmek için yanýp tutuþtun mu? Ama sen hiç yanmadýn ki, benim için Yangýn yeri olmuþ bir yüreðin acýsýný, nereden bileceksin…
Ey Sevgili; Çok yoruldum Bu sorularý, sana da bana da sormaktan, Yalan yanlýþ verdiðim cevaplardan... Artýk sana zeytin dalýný uzatýyorum Ve Susuyorum... Her þeye raðmen Ýyi ki, hayatýmda varsýn, vardýn. Ýyi ki, bu yürekte aþka dair izler býraktýn...
Yaþanýlanlarýn hatýrýna Bana da sadece, “EYVALLAH” demek düþer, Bundan böyle, çok iyi biliyorum...
EYVALLAH..!
Asi Armes
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Armes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.