Müptelâ etti kader yollarýn yokuþuna
Ne deseniz boþuna; zor gelir dizime düz
Aldýrmayýn çehremin hüzünlü nakýþýna
Gam ’selini saldýkça’ tebessüm eder bu yüz
Yürek yangýnlarýmý saklasam da genizden
Farký yoktur gönlümün dalgalý bir denizden
Yüküm aðýr mý aðýr; muhtemel ki o yüzden
Kahkaha atarken siz, inlerim gece gündüz
Bir talih ki âmâdýr feryata kulak týkar
Muhtemelen gün gelir, göz yýlar gönül býkar
Acýmý kar, borayla tarif etsem ne çýkar
Her mevsim yaz yaþayan ne bilsin zemheri güz
Kader bu! Hükmü neyse yaþanýr teker teker
Görkemli çýnar bile yaþ alýr yaprak döker...
Ne zaman karlar yaðsa gönlüme hüzün çöker
Gam baþýmý eðdikçe topraða bakýyor göz
Mecit AKTÜRK