Beni Sev, Yani; O'nu Değil

Kalbimi kýrmaya yetti bir sevda,
Göðüs kafesimi yarmadan söktü hatta...
Çünkü aþýk oldun sen,
Benden baþkasýna...

Biliyor musun,
Kalbimin kýrýlýþý da sessizdi...
Seni sevdiðini býrak,
Sana kýrýldýðýný bile söyleyemedi...
Sen onu sev,
Ben de seni...
Acýlý, aðrýlý, tahammülsüz olsa da;
Payýma düþen bu deðil mi?
Sonsuz kere aðladým...
Gözlerimden düþen yaþlar bile incindi,
Süzülürken batýyor yanaklarýma,
Kýrýk bir parça gibi,
Kalbim gibi...

Kendime nasýl desem,
Nasýl söylesem...
Sen,
O’nu seviyorsun...
Sadece O’nun yanýnda olmak istiyorsun...
O olmak istiyorum bende bu yüzden,
Diliyorum ki;
Onda bulduðun ne varsa bende kat kat fazlasý olsun,
Mesela aþk olsun,
Yeter...
O’na özenmekten vazgeçsin artýk benliðim,
Senden vazgeçmek zorunda kalmasýn çaresizliðim...
Sen varken,
O bir daha geçmesin;
Cümlelerimin içinden...

Hiçbir þey için geç deðil,
Hatta vakit daha erken...
Geri dön, onu býrak, bana dön...
Sadece sevmek fiilli cümlenin öznesini deðiþtir;
Beni sev, yani; onu deðil...
Yanýmda ol,
Yarýmý tamamla...
Yoksa kýrýlan bu kalp,
Birleþmez bir daha...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: