Gülþah adýnda bi kýz vardý benim güzel abim.
Adýna yakýþýr gülüþleri, yanaklarýnda kýrmýzý gülleri
Sonra hiç duyamadýðým bi sesi vardý...
Lisede beraberdik ama tanýmýyordu beni.
Sonra ben üniversiteyi okudum o okumadý ev kýzý oldu.
Onunla ilk konuþmamýz da bu internetin bokuna oldu.
Sonra iþte ben onu çok sevdim.
Yalan yok o beni hiç sevmedi, baþkasýný seviyordu zaten.
Ama nedendir bilmem o da sevdiðine kavuþamýyordu o aralar.
Sonra benim üniversite bitti, iki sene iþsiz güçsüz gezdim.
Atanamadýk, kapeseseye de zaten kafa yormadýk.
Sonra yine bi gün onunla bu sanalda konuþurken
Askere gideceðimi söyledim ona.
O da dedi ki bana;"Askerliðini yap gel kaçacaðým sana!"
Komando oldum, daðlarda gezdim, kayalarda yattým
Bir tek onu düþündüm, o hayalle karlý daðlarda üþümedim.
Sonra birgün askerlik bitti ve ben memlekete geldim.
Duydum ki Gülþah evlenmiþ, Ýstanbul’a gitmiþ.
Heralde kocasýnýn iþi orada.
Oysaki söz vermiþti askere gitmeden önce bana...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.