Gözlerim aðladýkça, Gözyaþlarým aracýlýðla; Yanaklarýmý aþýndýran bir yaðmursun sen... Ani ve þiddetli; Her mevsim azalmadan devam eden, Hiç dinmeyen... ’Yeter artýk yaðma’ desen de üzerime, Dinlemeyen...
Islaðým iþte bu yüzden, Sýrýlsýklam... Üstüm baþým toprak kokuyor üstelik hafiften, Çamur olmuþ göðüs kafesim, Kalbim derinlere batmýþ iyice, Kýrýk parçalarý yüzünden de, Her tarafa takýlmýþ sýkýca... Çýkartamýyorum o et parçasýný, Kaygan çünkü ellerim. Ne kadar zorlasam da Çýkartamýyorum seni bir yerden, Mesela kalbimden... Yaðmur duasýna çýkmýþým meðer, Seni dilerken...