Sustun ya Srebrenitsa,
Anlatmak aðýr geldi belli !
Sabahýn kan rengi varmýþ,
Karanlýðýn mahçup örtüsünde.
Gece farkedilmeyen binlerce feryat,
Ýnsanmýþ !...
Sonbahar mý geçti buralardan ?
Hani yazdý, temmuzdu üstelik.
Tam þuramdan geliyor uðultu,
Þah damarýma kýzdýðým anlar gibi!
Solumu yara yara , düþüyor gözlerimden...
Aðlamak anlamak mýydý ?
On beþ yýldýr yanan nasýlsa,
Öyleyim iþte !
Sustun ya !
Konuþsan olur mu ki anlatabilir misin,
Dilindeki korku rengini ?
Düþüyor suskunluðundan,
Kelimesiz ifadeler.
Her bakýþýn tarihe yazýlý ilmihal ...
Unutmak nedir Srebrenitsa!
Kaç binde bir diner bu aðrý ?
Ve sýkýþýr köþeye insanlýk !
Utanýr gören körler, saðýrlar ar damarý çatlamamýþlar!...
Sen sus Srebrenitsa !
Ben ben diye parmak kaldýran,
On binlerce mezar var!