Bir zamanlar sevgiyle ektiðimiz çiçekler, Açmaz oldu bir daha, uzanýp deremedim. Yýldýzlarýn altýnda tuttuðumuz dilekler, Kayboldular mazide, izini süremedim.
Gök yüzünde bulutlar kýzýla dönüþürken, Ýçimde yangýn baþlar avuçlarým üþürken. Martýlar çýðlýk çýðlýk halime gülüþürken, Gözlerinin rengini, son defa göremedim.
Baþka kimse giremez gönlümdeki saraya. Derman olsun istemem yadeller bu yaraya. Sýra daðlar gizlice çekilmiþken araya, Kader deyip geçemem, sýrrýna eremedim.
Gözlerimin bebeði, ýþýklarýn ahengi, Aklýmýn sürgün yeri, ruhumun saklý rengi... Vuslatýn bedeli mi gurbet denen nirengi? Ýkrar verip sýlanýn, yoluna giremedim.
Çektiðim bunca çile, dertlerin darasýymýþ, Saçýnýn leyli deðil, bahtýmýn karasýymýþ. Bana hep yazý gelen, feleðin turasýymýþ, Sarýlýp da yüzümü, yüzüne süremedim.
Erol URAZ 12.07.2012 Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol URAZ. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.