BOZKIR

I
Bozkýrda buðday kokusuydun,
Burnumda buram buram tüten
Sýcak yazda, her tarlada…
Alnýmda oluk oluk tuzlu ter,
Avuçlarýmda kemikleþmiþ nasýr,
Yüreðimin her çarpýþýnda sen,
Umut tohumlarý ekerken,
Uzun kýþ aylarý kar altýnda kalmýþ,
Uçsuz bucaksýz tarlara bol elden,
Senli benli hayaller kurup
Yine de tutunurken hayata ben...

II
Bozkýrda açlýk korkusuydun,
Kýzgýn güneþ altýnda,
Sýcak hava yutkunduðumda,
Yazda, bozkýr susuzluðunda,
Saban topraðýn baðrýný yardýðýndan
Topraða ilk tohum düþtüðünden bu yana,
Buðdaya gebe kalan baþaklar
Ýçlerinde tutamayýp iri,
Kavruk buðday tanelerini,
Boyun eðdiklerinde týrpana.
Bozkýrda açlýk kokusuydun bana…


III
Kerpiç evde baþý al yazmalý
Topraða týrnaklarýný geçirmiþ.
Taze bir gelinin doðum sancýsýný,
Yeri göðü inleten ýkkýna ýkkýna haykýrýþýný.
Göbek baðý yeni düðümlenen,
Kursaðý yeni hasat tahýl tanesiyle açýlmýþ,
Bir bebeðin;
Bozkýra doðduðuna piþmanmýþ gibi
çatlarcasýna,
Hýçkýra hýçkýra aðlayýþýný.
Yirmibirinci yüzyýl olaðaný saymak
Çocuk saflýðýnda kendini unutmuþluktu...

Umuttu, belki de avuntuydu
Çýrýl çýplak,kurak bozkýrdan
Ýstanbul’un serin boðazlarýna göz dikmekti
Ölürcesine seni sevmek
Üstbaþsýz bozkýr yoksulluðunda
Karný zil çalan bozkýr açlýðýnda.

.
.
.metinözgör
Sosyal Medyada Paylaşın: