sen gidince; gemiler de demir aldý bu þehrin limanlarýndan, uçsuz bucaksýz maviye... kalktý istasyýndan son tren, kalkýþ düdüðünü uzun uzun çalarak bir daha dönmemek üzere... kuþlar hüzünden öldü, yavrularý anasýzlýktan sokaklar mezar sessizliðine büründü kimsenin sesi çýkmýyor, yüzü gülmüyor, sanki her evden bir ölü çýkmýþ gibi. . . . metinözgör...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kalemsiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.