Beni bulduðun yere býrak Kendimi aramaktan yoruldum artýk Hiç bilmediðim sokaklardayým, hiç bilmediðim uzaklarda Býrak beni ne olur Kaybolmaktan deðil korkum, beni hiç bulamamaktan Lütfen; Daha fazla uzaklaþma Acýya tâkâtî kalmadý ruhumun Bensizliðe anlamlý bir cevabý yok þuurumun Kolayca vazgeçemem herkes gibi kendimden Gerekirse vazgeçerim kendim için kendimden Kendimi anlat bana, kaç yaþýndayým mesela? Gözlerim ne renk? Ya saçlarým? Dudaklarýmda anlamsýz bir gülümseme beliriyor mu aniden? Saçma sapan yerlerde aðladýðým oldu mu farketmeden? Beni aradým mý hiç etraftaki yüzlerde? Bensizleðe küfrettim mi bensiz geçen günlerde? Bana, beni bulacaðýma dair söz verdim mi? Þu an benim beni özlediðim kadar, bende orada özlendim mi? Ben sendim nasýl olsa, sen de ben Ben seni bulamadým Peki sen beni; Ben farketmeden, bulabildin mi?
04:47 10.07.2012 Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.