Kaldığım Yer

Peþinden gitme cesareti bulamadým hiç,
Durdum bu yüzden,
Duraksadým olduðum yerde...
Birkaç dakika
Ya da birkaç saniye,
Kaldýðým yerden;
Seyrettim o anlamsýz gidiþini...
Matematiðe küfredercesine saydým,
Benden uzaða attýðýn her adýmý...
Yalvarmadým,
Aðlayýp ýslatmadým da asla yanaklarýmý...
Kuru, acý bir bakýþ giydim gözlerime,
Çocuklar gibi büktüm dudaklarýmý birde.
Ayrýlýða küstüm,
Konuþmadým...

Kal demedim mesela...
Ama kal der gibi baktým gözlerine,
Bir bakýþa yükledim bu aþký,
Bu aþkýn anlamýný,
Aldýrmadýn da, anlamadýn...
Gözlerim taþýyamazdý bu yükü, taþýyamadý;
Doldu sonra
Ve birden boþaldý...

Gittin...
Ýþte ben o zaman aðladým,
O zaman ayrýldýðýmýzýn farkýna vardým...
Þaka gibi geldi önceleri
Ya da rüya...
Yokluðunun ilk dakikalarý çok soðuktu,
Tuttuðun ellerimden içeri girdi bu soðukluk,
Sadece bedenim deðil,
Ruhum da üþüdü...
Dört mevsim sürecek kýþ geldi,
Bir türlü geçmedi...

Gel...
Gelsen bahar gelecek çünkü buralara,
Yeþerecek kurak olan bütün iklimler.
Çiçekler açmaya baþlayacak örneðin,
Kuþlar neþeyle þarkýlar söyleyecek tekrar tekrar...
Merak ediyorsan;
Ben hâlâ kaldýðým yerdeyim,
Beni ansýzýn terk ettiðin, çekip gittiðin yerde;
Tek baþýma, eksik ve kimsesizim...

Biraz piþman,
Bin az sensiz...
Ardýndan hâlâ sevmeye devam ederek seni,
Özlemeye devam ederek kavuþma inancý yitirilse de..
Bir gün geri döner belki,
Ümidiyle...

Gelmeyeceðini bile bile,
Oturdum bekliyorum iþte;
Kaldýðým yerde...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: