Yarınım Yaralı

kangrenleþir günleri atlamak
silsilesiyle gelir üstüne geçicilik
tarihe býrakýlacak bir notum olsa
beni yanýlttýðýn olur adý
yarýným yaralýyken
yalnýzlýðýmýn enginlerinde...

yokluðun vurunca kýyýsýna ruhumun
eskiye baðlýlýðým artar
bütün kedileri ölmüþtür çocukluðumun
bir daha bir daha çarpýlýrým o acýyla
aslýnda sende hiç kalmadýðýmdýr o
kendime geleceðim bir yaz olur ölüm
susuþunun
baþak boyu uzayan saçlarýmda
kalan sessizliðinde...

senin olmadýðýn her yer diðer yarýsýydý
senin olmadýðýn her þey
içimde çocuk sesiyle
dolduramadýðým bu boþ kasabanýn
þimdi bilsen
önce kendimi ben terk ettim
herkesten önce
ben bilmiyordum kendi adýmý
rýhtýmlarýmýn uzandýðý
bu sonsuz karanlýða
birlikte bakarýz diye
acelecisi olmadým daðlara uzanmanýn
bir sokaðý þaþkýnca aramanýn
þimdi bir anlasan diyorum
kimliksiz tadýný
güne geceyle baþlamanýn
yaþama ölümle
ve ayrýlýkla sevgiye
anlama...

uykularýmda
gelmeyen baharý
büyüyen korkularýmýzýn
bilirim yeni unutkanlýklarla
biraz daha gücenecek ömrüm
ama beklemeyi bilmesem de
çýkagelecek bir ad bulunur derim
bekleyen kahramanlýðýna yalnýzlýðýmýn
arayan sorularýna
ve buz mavisi bir sessizlikte
dona kalacaðým
bilirim
ne yeni unutkanlýðým
ne gücenecek ömrüm
ne bekleyen kahramanlýðým
ne arayan sorularým
kalmayacak yokluðuma geliþine
sakýn gelme...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: