Yokluğuna Yoklukla

hýnçla kýskandý uykuna vuran ýþýðý
karanlýkla içli dýþlý yalnýzlýðým
olacaksan sen ol istiyorum tek aðaçsýzlýðým
lunaparký terk edilmiþ kasabasý kurak...

seni her seferinde ilk kez görüyorum
anýlar yorgunu bir pencereden
karlý bir geçmiþten uzanarak
avuçlarýndaki kelebeðin kanat tozlarýna...

her gün ayrý bir aþk ürettim
çocukluðuma býraktýðýn yoksun naif ümide
rüzgarýmýza dost yollar da bitti
kayýp bir mezara yaklaþan ayak sesinde...

yalnýz yürümek kadar yalnýz bakmaktýn
boþ evlerin öfke köpüren balkonlarýndan
mevsimlerini yitirmiþ göç maðduru kuþlara
þimdi bir de birlikte gidiþimsin yokluðuna yoklukla...

uzaklarýn ýssýz kalma korkularýna
seni çaðýrdýðým öz güvenimle yetiþtim
ölme anýnda göðe bakmanýn deðeri kadardý hep
an be an yüzüne bakmak...ölümüme yetiþemedim...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: