Sorma
Baþýma üþüþtü melekler aklým gidip gelirken
Boþuna ezberledi ayetleri dilim
Tozlu raflarda bir roman yalnýzlýðýnda nefesim
Parmak uçlarýnda bekleyen
Kýrýk umutlarý topladým doðudan batýya
Tene düþen serinliðimdi beni rüzgara katan
Çarpan bir kalbin kanatlarý gibi
Uçup gittim yarýna serilmiþ ufka doðru
Güvercin kulaðýna fýsýldadým kuþ dilinde
Duymadýn
Hep iki daðýn arasýndan doðdu güneþ
Ve ben en çok
Gün batýran akþamlara kýrýldým
Kendi ruhuna üfleyen bir gidiþin eþiðindeyim
Oysa en çok gitmekten korktum
Mevsimin gelinlik giyeni bahar der ki
Düþ deresinde yaðmurla birlikte ýslandýk
Toprak koktu bileklerimiz
Yoktun
Ay indi gecenin yüzüne
En yetim ve en kýrýlgan yanýyla
Sular bastý okyanusu
Yitmeseydim kaf daðýndan ötede
Bu kadar benzemiyecekti anka külüne masum yüzüm
Anlattým sevginin gücünü sana
Anlamadýn
Dolandý durdu keskin býçaðýn sýrtýnda öfke nöbetlerim
Üstüne yürüdüm adýný gizleyen bu þehrin
Hayallerim öldü
Soðuða deðdi buselerim
Ve hep yarýnlar emzirdi bu vebalý aþký göðsümden
Bilemedin
Öylesine mazbut bir þiirim iþte
Yazýldým mýsralara yeþil mavi sarý
Yine en çok siyahýn deltasýndayým
Parmaklarým da serkeþ bir kalem yazmayan
Kýlýktan kýlýða girdim de
Anlatamadým anýlarýmý buðulu camdan
Var mý gitmenin baðrýnda menekþe rengi bir yer daha
Söyle oraya gideyim
Sükut feryatlar dilimde
Sustum
Geceye yükseldi avazým
Eylülün gözlerinden çaldým hüznü usulca
Bir umut daha astým baðbozumu düþlerime
Bilsen bu kaçýncý umudu hüznün
Þaþarsýn
Kýsacasý cebimde bir avuç seher yeli
Gittim iþte
Artýk kendini gecenin þerrinden sakla
Bu son halka yapma diyordum
Yapma
Þimdi nereye gittiðimi
Ve sarhoþ gölgeler gibi nasýl tutunduðumu hayata
Sorma...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sepkin Coşkun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.