Zeus’un sarkacýnda sallanýrken zembil
Zembilde, eflâktan koparýlmýþ zeval
Zevalin ateþten saçlarý
Ruhsuzca kavururdu çatlamýþ dudaklarý
Meçhule yol alýrken zamanýn ayaklarý
Çaresiz konuk ettim
Ýnciten tuzaklarý.
Nasýl olurdu bilmem
Þakaklarým uyuþuna kadar düþünürdüm
Kendinden soyununca tenim.
Baþýna akbabalar tünerdi
Açlýktan gözü dönmüþ etobur gibi
Abonesi olurken yarý ölgün bedenin
Þimdi veda vaktiydi
Git zeval git geldiðin yere ...
Aþka tepeden baktýðýn göklere
Bir daha sakýn dokunma öfkeli yüreðime.
Kalmasýn resmin
Denizin rengine eþ gözlerimde
Þimdi sýrasý mýydý...
Durduk yere
Allak bullak olmuþ dimaðýmý kamaþtýrmanýn.
Zira tek avuntumdu
Iþýklarýnýn...
Hafýzamdan silinmeyen kekremsi tadý.
3 Temmuz 2012 / NÜS