Kaç bahar, kaç yaz geçti, etrafýnda saymadým, Göçmen kuþlar kaç nesil, üstümden uçuverdi... Ýçtim aþk þarabýný, bir kez olsun aymadým, Bir hayâl, bir düþ ile, yýllarým geçiverdi.
Bir peri endamýydý, salýnýþýn, duruþun, Gönlümün bayramýydý, içinde taht kuruþun, Ayrýlýk hançeriyle, yüreðimden vuruþun Hüznümü yaprak yaprak, yollara saçýverdi.
Etrafýnda kaç ömür, döndüm de yorulmadým, Hasretin çamuruna, bulandým, durulmadým, Kimse çalmaz kapýmý, nasýlým sorulmadým, Ruhumun imdâdýný, duyanlar kaçýverdi.
Söyle yâr, revâ mýydý, bu eziyet bu çile? Anýlar bile yaþlý, harman oldu dert ile. Aþkýnla dalýyorken, ateþe bile bile, Sen deðil, yine gurbet, kolunu açýverdi.
Erol URAZ 03.07.2012 Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol URAZ. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.