Ýmge imiþ bu devirde þairlerin sermayesi
Cahilliðim kaleme yük; mürekkebi akmaz oldu
Dizelerim bir revirde; hiç soran yok "neyin nesi?"
Izdýrabým hayli büyük; dostum dönüp bakmaz oldu
Az kelamla anlatýrken söz sultaný meramýný
Kim dinler ki derbederin derde dair dýramýný
Âh çekerek seyrederim þuârânýn bayramýný
Kara bahtým sanki sülük; sarýlmaktan býkmaz oldu.
Bir zamanlar lügat cömert, hece’m bire bin verirdi
Rüyalara yelken açsam ilham yoldan çevirirdi
Zaptý ele zor kalemim daðý deler devirirdi
Þimdi artýk boynu bükük; engelleri yýkmaz oldu.
Heybemdeki hece’lerim günden güne pas tutuyor
Onca paye, bunca övgü boyun bükmüþ yas tutuyor
Anladým ki düþenleri ilham bile unutuyor
El uzattým itti sözlük; el uzatýp sýkmaz oldu.
Çýrpýndýkça batýyorum "betimleme" denen aða
Zâr etmekle geçmez ömür boyun eðmek gerek çaða
Dem kýdemi sökme demi; kazma vurmak abes daða
Sarpa sarmýþ dünkü düzlük; ayak yorgun, çýkmaz oldu.
Mecit AKTÜRK