Kalman İçin Pazarlık

Çok istiyorsan böleyim bir parça,
Hem de en güzel yerinden;
Ama n’olur kalbimi kýrma...

Yorgunsun,
Daha fazla uðraþma canýmý yakmak için,
Üþüdüysen söyle;
Yakacak baþka þeyler de bulabilirim...
Bu þehir mesela,
Bu insanlar,
Bu diyebileceðim her þey ve herkes...
Güneþi yakayalýp masmavi gökyüzünden,
Yakmayacak derecede yaklaþtýrabilirim her sabah yüzünün penceresine,
Ýlkbaharý getirebilirim mevsimlerden...
Kuþlar veda þarkýmýzý fýsýldayabilir kulaklarýna,
Ah bir dinlesen...
Þöyle baþlýyordu sanýrsam;
’Gitme,
N’olur gitmesen...’

Gidiþin ezer yoluna kýrmýzý halý misali serdiðim ömrümü,
Adýmlarýný atmasan...
Ayrýlýk deðil de biz kazansak?
Kaybetmeye doyduðum hâlde,
Tok kalbe yaþatýyorsun ya bütün ayrýlýklarý,
Afrikalý çocuk olmak istiyorum,
Bari doyurayým diye karnýmý...

Elveda dedikten sonra,
Dudaklarýna hoþçakal’ý da ekliyorsun...
Oysa ’gitme, kal’ diye yalvarýyorum sana;
Dinlemiyorsun...

Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın: