Adı'n Acı'n

Her aþk yalnýzlýk mý doðururdu sevgili,
Sen bu aþk ‘ýn içinde kaç nefret peydah ettin ki,
intihara kalkýþtý duygularýmýz..
Kaç yalana gebe kaldýnda dudaklarýnda,
her sözün kursaðýmý delercesine çýktý aðzýndan..
Gitmek kaçmak deðil miydi sevgili ?
Ardýn ederken beni,
bir kalbi öldüreceðini hiç düþünmedin mi ?
Ki orada sen vardýn, kanadýn ...

Þimdi eski bir an’ý tütsülüyor gözlerimi,
hayalin sýrat gibi dibinde ayaklarýmýn,
beni yangýnlara itiyorsun, Gidiyorsun ..
Halbuki aþk varlýðýnda kaybolmaktý sevgili,
yokluðunda deðil..

Gidiþin göz kýrpýyor ihanete.
Bir gülü dikeni var diye suçlayamazsýn sevgili,
Bazen kanamayýda göze almaktýr aþk,
Bu yüzden hala seviyorum ya seni ..

Ama bilmelisin ki, hiçbir aþk ihaneti kaldýramaz,
Ve hiçbir aþk elvedalara sýðmaz sevgili,
Gitmek vazgeçmek deðil miydi ?
Bir aþk’ý intihar edeceðini hiç düþünmedin mi ?

Sevgili, hangi zaman dilimi yokluðuna ayarlý,
hangi ses bombasý bozar yokluðunun sessizliðini,
ve hangi mayýn patlatýr bu ayrýlýða kahkahayý,
tebessümlerimiz gözyaþý kokuyor þimdi,
kirpiklerin ölüme davet ediyor beni ..
Umrun kime aldandýda sevgili,
Umursuzluðunla çalýyorsun nefesimi ..

Mevsimler devriliyor üzerime,
Þubatlar yeterince üþütmedi mi bizi,
bu ayrýlýkta neyin nesi sevgili ..
Gitmek bitmek deðil miydi ?
Kime ‘aþk’ uydurdunda bitirdin bizi..
Satýrlar dargýn þimdilerde bize,
kafiyem yetmiyor gidiþine,
Uzun uzadýya karalýyorum biz’i,
Siyah beyaz bir an’ý oluyor yaþadýklarýmýz ..

Alfabem harf kaymasýna uðruyor sonra;
Adý’n, Acý’n diye geçiyor lügatýma ..





Sosyal Medyada Paylaşın: