KABİRDE DÜĞÜN

Hiç habersiz çekip gittin; aþk periþan,
Seviþen güllerim soldu hicranýndan.
Yâr oldu geceme bir yastýkla yorgan.
Sensizliðin þavký dolunca odama…

Yeþilin benzi attý, bahar hazanda.
Kýrmýzýlar karardý tüm renkler yasta,
Duvarlar kara çullu, gözlerim hasta,
Cansýzlýðýn þavký dolunca odama…

Kâbuslarda, o cengâver rüyalarým.
Ölüme meyilli þimdi umutlarým.
Rüzgârlarda asýlý kaldý dudaðým,
Faniliðin þavký dolunca odama…

Bilmezdim zordur kelimeyi yýkamak,
Gusül aldýrýp da ardýndan yollamak.
Gelmezdi aklýma ölümünü yazmak,
Yalnýzlýðýn þavký dolunca odama…

Kokunu hülyalardan sordum her gece,
Ne bir yanýt aldým ne duydum gönlümce.
Þairliðime kýzdým, yazýldýn kabre,
Topraðýn þavký dolunca odama...

Seni saran Felek; beni sarmalasýn,
Sarýp da kefene yanýna yatýrsýn.
Düðünümde parmaklarým kýnalansýn,
Kavuþmanýn þavký dolunca odama...

Kasým 2007












Sosyal Medyada Paylaşın: