Adýna þiir diyecek olursak eðer
yazgýmýzý yönlendirecektir bu þiir cananým
sol yaným diyerek baþladýysa zaten
özgürlüðüm seçkidir ölüme.
sol yaným
kesin bir yargýya vardý
bütün kelimelerim kan kýrmýzý
tökezliyorum
yýkýlacaðým bil
dudaklarýn masum
Þeytanýn mührü bu damla,
buse de yetmez
öp desen öpemem ki
topuklarýma kadar göðe çýkýp
dudaklarýmý dilim dilim keserek
bulutlarý öpeceðim -birazdan-
seni hiç öpmediðim kadar
tuz banacaðým yaraya
pýhtýlaþýncaya dek kan
sonra
ayaklarýmý çekeceðim sularýndan
p/ak kalacak çocukluðunun kesilen göbeði
korku terk ederken fýrtýnayla eðilse yine serviler
seni anacaðým
zaman seninle eskiyecek
takvim yapraklarýný öyle koparacaðým elif elif
hayra yoracaðým eþikte bulduðum islenmiþ þafaðý
parmaklarýmýn arasýnda uðuldayacak saydamlýðýn
uzayacak koltuðumda gölgen
intihar sarýsý saçlarýný da koynuma alýp
kývýlcýmlarýyla uykuya geçeceðim
soylu bir sevdayý
kendime reva görmediðimi anla
yüklü bir kadýn olduðunu biliyorum çünkü
yorulduðunu da
gözlerinden neler geliyor geçiyor görüyorum
aklýmýn içinde geziniyor mercan mavisi gölgen
sarmýþ sarmalamýþým anla
ertele kuþkularýný
kara bulutlar üstümüzden daðýldýðýnda
belki -dolunayda-
dudaklarýnýn kýyýsýnda buluþacaðýz
birbirimizi selamlayarak baþlayacaðýz güne
kavrayacaðým belini
sarýlacaðým
elini tutup sýký
sýmsýký
ateþi ve dumaný bölmeden çýkacaðýz üstüne
ve ak/yazým
ey kadýným
can ömrüm
yaþarsam maþuk
ölürsem mecnun öleceðim,
gelirsem
öpeceðim toynaklarýndan
vakitli
vakitsiz