Benim Aþk þehrim! Ne Paris, Ne Venedik, Ne de Ýstanbul…
Benim Aþk þehrim, Cunda… Kapladýðý alan kadar küçük, Aþkým kadar büyük, Sevimli bir sahil kasabasý…
Aþk’ým /Þehrim! Senin; Dar sokaklarýný, Üzerinde yürünmesi zor, paket taþlý yollarýný, Nefis tatlar sunan, balýk restaurantlarýný, Raký, balýk kokulu havaný, Sakin ve asil görünümlü denizini, Eski, buram buram tarih kokan evlerini, Buranýn; Delisi, Velisi, Kedisi Eksik olmaz diyen, kasaba sakinlerini Özledim…
O dar sokaklarda, el ele dolaþtýðým, Romantik akþam yemekleri yediðim, Gözlerine bakarak, raký içmeye çalýþtýðým, Kulaðýma aþk naðmelerini fýsýldayan “O” adamý Kýzma ama! Senden daha çok özledim…
Ah benim! Aþk þehrim, Cunda…
Keþke dilin olsa da, anlatabilsen o günleri, Keþke kalem tutan ellerin olsa da, Yazabilsen satýr satýr O birbirine aþýk, iki pervasýz deliyi…
Aþk’ým/Þehrim Yaþattýklarýnýz için, Sana da, O’na da
TEÞEKKÜR EDERÝM…
Asi Armes
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Armes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.