Ey Hayat!
40 senedir,
Nedir bu, senden çektiðim?
Mutlu olmak adýna,
Neye elimi attýysam
Hep karþýma çýktýn
Yaptýðým her ne varsa
Yýkýp, döktün
Acýmasýzca…
Hep üzdün,
Çok az güldürdün…
Kimi zaman
Aðzýma bir parmak bal sürdün
Ha bugün
Ha yarýn, diyerek
Yýllarca umutlarýmý sömürdün…
ARTIK YETER!
Ya yüzümü güldür,
Ya da yüzümü güldür…
Bu sana;
Ýlk ve son SÝTEMÝM’dir…
Bunu,
Sakýn Unutma!
(Asi Armes)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.