Rabbinin makamýndan korkan kimselere iki cennet vardýr
Ýkisinden de akýp giden iki ýrmak vardýr (Rahman 46-50)
Kutsal bir armaðansýn bu þehre; sükûneti eþsiz,
Bereketi nihayetsiz…
Topraklarýna hayat, gönlüne aþk,
Ezelden mülhem þiirine, can-bahþ…
Salkým söðütlerin gölgesinde usul usul,
Ýlâhi bir naðmeyi fýsýldar gibi akýþýn.
Bir âþýk kalbini yakýþýn,
Sularýnda oynaþan, âteþdîde sevdadan mýdýr?
Zümrüt gözlerinde kaç güzelin izi var,
Kaç âþýðýn gözyaþý sende yâdigâr.
Yazgýna düþen kaç dil-i pâre, Yeþilýrmak?
Nasibinmiþ, Þirin’in gözlerinden doðup Ferhat’a akmak.
Ak sarýklý erenlerde derin tefekkür,
Ebed denizine kaç kulaç vardýr?
Akýncýlar, cennet-âsâ bir diyarýn sürüp izini,
Soluklanmýþ kýyýlarýnda bir zaman.
Abdest alýp o berrak sularýndan,
Yüz sürmüþler, el açmýþlar, niyaz niyaz yakarmýþlar:
Neslimize payitaht olsun Ya Rabbi, bu kutlu diyar.
Suyundan içirip atlarýna, rengini çekip sancaða, dörtnala uçarak,
Geçmiþler kenarýndan, bir fetih düþünü, gözlerine çalarak.
Büyük Aða’da geceleri, sesin karýþýr tilâvete;
Cennet yâdýyla buhurdanlar tüter kapýlarýnda.
Beyazýt’ta kubbelere dolan naðmelerin, ilahi aþktan esintÝ
Çýnarlara yürüyen su, minarelere aðan buðu,
Goncalarda tüten koku; sendendir Yeþilýrmak.
Bîmârlarýna ebedi þifa; seni dinlemek, sana bakmak.
Son ýþýklarýný, senin sularýna býrakmýþ konaklar,
Rüyalar, bir ud týnýsýnda kaybolup karýþmýþ maziye.
Tuðyaný zelil bir akþamý içmiþ gibi Mihrî,
Hicaz-kâr bir þarkýya giriftâr.
Rahlesinde elem okunan aþk ve sevdaya dair nice sýr,
Sana emanet Yeþilýrmak.
Bilirim taþkýn vakitlerini,
Bilirim zordur bu aðýr yükü taþýmak.
Cismimden âþikâr bir yýlgýnlýkla,
Dönüyorum dertli dolaplarýn gibi.
Köpüklenirken gözlerimde âh u zâr,
Anla beni, bende sana benzer bir hâl var.
Bir oltanýn iðnesine takýp da yüreðimi, sana saldým,
Zahm-ý hicranýma seni tabib kýldým,
Þahit olduðun aþklardan ben de nasiplenirim sandým.
Bildim ki her sevda kendi akýþýnda pürmelâl,
Ferhat’ta feryat bitmez, Þirin’de hüsn ü ân.
Kuruyan ruhuma bir damla yeþilinden sür,
Ömrüme bahar, gözlerime cemre düþür.
Aþk bu þehrin künyesine madem ezelden yazýlý,
Benim de bahtýma, bir gül çehre düþür.
Bir yakanda Mihrî, birinde Þirin; sanadýr iltica,
Ferhat köprüler tutmuþ bekler asýrlarca.
Þehzadeler sende görür taht rüyasýný,
Coþkun sularýndan ezberler cenk nidasýný.
Baþkomutanýn dilinde gümüþî renginle marþsýn,
Memleket sevdasýný en gür haykýransýn.
Þimdi sülüs bir elif gibi, içimizden sonsuza ak,
Bu þehrin yüzsuyu, can suyu Yeþilýrmak.
OLCAY GÖKÇE (AÞKIN ÇAÐLAYANI YEÞÝLIRMAK-2012)