Pustuðu kimi anda yetiþtik imdadýna
Þerh düþülmüþ, kaldýrdýk, kara kara adýna
Bakmadýk çok evvelden son bulmuþ miadýna
Felah buldu, yaðlandý, öz de bizi bilmedi
Her þeyden çekinirdi, kaþýný kaldýrmazdý
Herkes sövüp sayardý; duymazdý, aldýrmazdý
Onca horlanma ile aðlardý, hiç durmazdý
Akan yaþýný sildik; göz de bizi bilmedi
Ellerin köprüsünden boyun eðip geçerdi
Susuz kalýp çöllerde kurtlu suyu içerdi
Sabit bir iþi yoktu, diyar diyar göçerdi
Þimdi kaný bitlendi, haz da bizi bilmedi
Damýna kar yaðarken koþup kürüyen bizdik
Ona yan bakanlarý yerde sürüyen bizdik
Geceler sað yanýnda tekmil yürüyen bizdik
Kýþ bitti, bahar geçti, yaz da bizi bilmedi
Kiminin sýrtýndaki yükleri alan bizdik
Kiminin tenhalarda takip ettiði izdik
Kiminin ocaðýna sönmeden odun dizdik
Tutuþturup yaktýk ya, köz de bizi bilmedi
O yollarda kalýrdý eller giderken atlý
Yediði tokatlarla olmuþ basýk suratlý
Zaman geçti o kaldý her dem asýk suratlý
Dostluðumuzla gülen yüz de bizi bilmedi
Takati kesilmiþti, ayaðý çekemezdi
Bir taþ bulsa üstüne birazcýk çökemezdi
Asla dik yürüyemez, belini dikemezdi
Bizimle zinde olan diz de bizi bilmedi
Fecir vakti horozlar toplu halde öterken
Ýnsanlar sabah, erken iþlerine giderken
Boz bulanýk bulutlar denizde raks ederken
Uðraþýp açtýðýmýz iz de bizi bilmedi
Milletin ocaðýna ateþler düþmüþ yanar
Analar ve babalar durmadan evlat anar
Kimisi daðýtýlan ulufelere kanar
Her dem arabesk çalan saz da bizi bilmedi
Fukara taþ kaynatýr, sabah akþam aþ eder
Bu hali getireni gövdesine baþ eder
Baþ olansa þýmarýr kendisini taþ eder
Ekmeðe kattýðýmýz tuz da bizi bilmedi
Meydansýz ve kimliksiz kalmýþ donuktur þehir
Bulanmasý bir yana arsenik akar nehir
Hazret sanki ölümü edecek bize tehir
Fýrtýnada oluþan toz da bizi bilmedi