yarýnsýz bir hüzne kýstýrýldý sesim
sürgünler doðdu beyaz duvarlarda
yankýlarýnda kaldým
sevemez kimseyi yangýnlarým
göðsümde derin ayaz...
karanlýðýmda kol gezen ölüler
gölgeniz düþtü mü önüme
güneþe küser simsiyah dünler
gurbet yüreðimde denizin anlattýklarý
sularýnda köpürür
duygularýmýn dalgalanan kollarýndan kalksam
kalksam çileli özlemlerin üzerinden
bir adým geleceðe
umutlarý kuracaðým küçük limanlara
gözlerime bir edayla yürüyen gizler
rüzgar daðýtsýn sis uykularý
son sessizliðim
ki
baharýn yorgun çizgilerinde
gerildi tenim
çaresiz aklýmda
hep çocukluðum
ahh..
ey ömrüm
ufkun baðrýnda yeniden diriliþe gebeyim
bütün sýrlý telaþlar ateþ
yavaþ yavaþ düþüyorlar uçurumlara
yüzü yerde cenneti boðuluyor yalancý adýmlarýn
tozlu yollarýnýz kýsaldýkça uzuyorum
sýzlýyan düþlerinizin boþluðundan
her lahza ayrý bir sancý
gölgeler arkamda
varolma sevincindeyim vaktin
korkmayýn sevda yüklü bekleyiþler
geceler saðýr yalnýzlýkta
avuçlarýmda titreyen güllerle
yýldýrým gibi geliyorum
uyanýn...
hüzünleri buluta gömdüm
kapattým hüzzam çýðlýklarýný geçmiþin