" Dua etmiþ gibi kapatýyorum yüzümü þimdi, Ýlk emir de olduðu gibi, Oku’ma diye alnýmda ki isminin izdüþümünü... "
sen þimdi, içimde yaðmura bulanmýþ kadýn cesetlerini, notasý bozulmuþ kýrýk gülüþleri, ve kanamýþ ne kadar yara varsa, iþte bunlarýn hepsini yok sayabilirsin...
cümlelerin içinde saklý "iyi" kelimesinin, aradýðý özneyim ben... kýrgýnlýðým; asla sana deðil. onlar hep þarkýlara...
yaðmur yaðdýðýnda pencere önüne sýkýþýrým, kaybettiðim kadýnlar gelir gözlerimin önüne, sýrtýmda bir keman aðlar, ben aðlarým...
rengimi arkandan döktüðüm suya býrakýrken þimdi, hayatýn güzelliklerinden bahsediyor etrafýmda ki insanlar kuþlar, aðaçlar, çiçekler, böcekler...
sen þimdi, gel; hayatýn bize sunduðu ne kadar güzellik varsa, gel; o güzelliklerin hepsini elimizin tersiyle itmek içinde olsa... gel; ellerimizin birleþmesi için...
" baþkasýyla da olabilirsin, baþkasýna da gidebilirsin, hiç sorun deðil. sana gel demek bile çok fiyakalý..."
gözünde daha ne kadar düþebilirim, daha ne kadar alçalabilirim, hatta, bu baþkasýyla olduðun kaçýncý gece, hiç bilmiyorum...
ben þimdi, kenara koyduðum tüm düþleri yanýma alýyorum, gel diye haykýrdýðým kýsýlmýþ ses telleri avucumda, cebimden çýkarýyorum alýnmasý gereken tüm nefesleri, her yaðmurda öldürdüðüm kadýnlar karþýmda, alnýnýn çatýna dayalý dudaklarým,
ve bu intihar giriþimidir biliyorum...
zaten yaðmur yaðýyor, hoþçakal...
Onur Budak Sosyal Medyada Paylaşın:
onurbudak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.