Git Ve Yine Bitme
Ben dokunamadým sana.
Bilmem ben dokunmayý ,
ben þairim.
Bir þiirden anlarým bir kitap okurum.
Cevabýný bilmediðim sorularý yöneltmeyin bana.
Ben anlamam ,
ben bilmem , ne denli olursa olsun gelmeyin bana.
Ben dokunmamýþtým ona.
Bu yüzden mi dokundu yazdýklarý ;
gözlerimdeki pýnarlara.
Oysa ;
Þiir gibi gözleri vardý.
Yazýldýðý gibi okunmasý bir ömür sürerdi.
Adeta masala benziyordu sözleri , böyle dinlerken uyumamak elde deðildi.
Uyudum ,
uyuttu beni masallarýyla.
Uyurken rüyalarým-daydý anlýk da olsa hiç yalnýz býrakmamýþtý beni...
Halbuki uyutmasý bile güzeldi.
En çok saçlarýmý severdi ,o okþardý ben uyurdum.
o saçlarýmý okþardý.
Bazen uyur gibi yapardým sýrf elleri saçlarýmda biraz daha dursun diye.
O saçlarýmý okþarken Eylül uðramazdý hep bahardý , çiçekler hiç durmadan açardý.
Bir pazar akþamýydý soðuk , puslu ve karanlýk.
Olabildiðince korkunç.
Ürkütücü.
Issýz.
Sonra ansýzýn gidiyorum dedi.
Son dedi.
Baharýn sonu gelmiþti oysa daha boyunlarýný bile eðmemiþti karanfiller.
Yanýlmýþtý bu bahar bütün çiçekler.
Eylül gelip çattý da ben çatmadým kaþlarýmý.
Yýllarca saçlarým öksüz kaldý.
bense yetim.
Aramadý , sormadý.
Ne haldeyim nasýlým dönüp ardýna bakmadý.
Uzun zaman geçti aradan.
Yýllar yýllarý kovaladý.
Utandým hal hatýr soramadým.
Saçlarým öksüzlüðüne renk kattý.
Martý tüyleri birikti saçlarýma.
Güvendiðim daðlar dile geldi yol oldu yokluðuna.
Eþe dosta ’olmuyordu, yapamadýk ,hep benim hatam çok üzdüm onu dedim.’
Ýhanetinden söz etmemiþtim.
sonra bir gün gururumu yenip galip geldim.
Aradým.
sustu.
Özledim dedim.
Yine sustu.
Özledim dedim.
Gel bir kaç gün kal bende.
Gururum susuncaya dek kal.
Biraz daha yedir ayrýlýðý þu bitmek bilmeyen gecelere.
Duvarlar sen olup konuþmasýn.
Sen yanýma ol yalanlarýn uyutsun beni yine.
Ben ;
Ýhanetini bile özledim.
Gel bir yara daha aç sýrtýmda ,
sonra git ve yine bitme.
Herkes bitsin de sen bitme.
Sus ,
git
ama bitme.
Doðan Yücetaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.