yaz yaðmurlarý daha baharý tüketmeden
acý acý düþen göz yaþlarýma karýþýyor
aklým geçemiyor karanlýðýn iðne deliðinden
kilit taþlý, rezil sokakda kalýyor kalbim
attýðým her adým acý bir çýðlýk
sokak lambalarý kalbim gibi yanýp sönüyor
yarý çýplak bir kýz kara asfaltýn üzerinde uyuyor
beni ona götürüyor kýrýlasý ayaklarým.
genç kýzýn bedeni titremeyle karýþýk sallanýyor
yaklaþmam yasal deðil, yüreðim ürperiyor
çok korkuyorum insan görünümlü þeytanlardan
aklým, kanayan yüreðimin önüne geçiyor.
boydan boya açýk, çarpýk ruhu bile yalan kokuyor
sanki önüne süt konmuþ, kapkara bir yýlan gibi
birden bire sýkýca boynuma sarýlýyor
býrakma beni yalvarýrým diye baðýrsa da nafile
onun gittiði yanlýþ yoldan yürümeye
doðru bildiðim hiçbir adým yetmiyor
hissediyorum, zehrini kanýma karýþtýrdýðýný,
yüreðim, Cebeli Tarýk boðazýndan usulca geçerken
bildiðim bütün sarhoþ dualar dilleniyor
tuzlu su tatlý suya karýþmýyor belki ama
kirli yalanlarý, içimdeki aþký fena bulandýrmýþ
göz gözü görmüyor, kalbim aþký seçemiyor
kendi gibi ruhu da sarhoþ olmuþ besbelli
okunan sabah ezanýyla arsýzca eðleniyor
ezberlediðim aþk dolu þiirler kan kaybediyor
onu dilediðim tüm dualar, beynimden siliniyor
fahiþe, beyninin yönettiði sokaklar dans ederken
çýkar dolu aþk sözleri, bir ýþýðý daha söndürüyor.
aðýr makyajla aslýný saklamaya çalýþtýðý bedeni
Ankaranýn çýldýrmýþ yaðmurlarýyla yýkansa da,
hissediyorum kahrolarak pis dokunuþlarý tenindeki
oysa hep düþeni kaldýrmayý öðretseler de bana
tutmuyor, tutamýyorum ilk defa birinin ellerini
günaha alýþan ruhun, bedeni terk etmesi gibi,
terk ediyorum, yüreðimi yalanla kirletmeye çalýþan fahiþeyi
içim acýsa da, kanasa da, yüreðimin kanýný gizliye gizliye
uðruna öldüðü, kara yüzlü domuza yem olacaðýný bile bile
firar ediyorum kilit taþlý ihanet sokaðýndan sessizce...
Alper Tunga Karakoç