SENSİZ OLUNMAZ
I-
Eþ zamanýmda askýlý duygusuzluðumu çýkardým üzerimden
Daha ne olabilir ? demiþtim, daha baþka nasýl acýyacak aklým
Düþümde, düþmüþtün. Ellerimi uzattýðýmda yaþlýydý iki gözün
Dayanamaz hüznüne, çarþý pazar kalabalýðýnda ihtiyar gönlüm
Koþtum; aslýnda alacaðýmda satacaðýmda bir iki kilo hüzün,
Dahasý, eksik þair gülüþümden, sevgimden, iki demet de neþemden ,
Ellerim serttir, yýllarýn rüzgarýndan. narin avuçlarýný incitmem
Ama yinede kýrgýnlýðýn süzer, buz tutmuþ kirpiklerinin ardýndan
Ben aslýnda senin bildiðim tüm kýrgýnlýklarýný koydum bir sepete
Sarý yumurtalar sarý saman içinde, kalbin ipek bezler içinde
II-
“Yýllar geçti, kýrlangýç kanatlarýnda ve tüm hýzýyla… sahipsizliðine aðladý kalp, boþluðuna isyan etti akýl, gün oldu hýrpalanmýþ, gün oldu eðrelti yüksekliðinde kandýrýlmýþ bir adam þekli, ama hepsinin sonunda sevdasýz ve sevgiden uzaklaþmýþ kifayetsiz bir kukla.. þimdi sana uzatýr yýllarýn acýmadýðý sert ve nasýrlý ellerini, son bir yalvarýþtýr aslýnda, son bir umut, beklide yýllarý yavaþlatma çabasý.. aþký bilmezlik, sevgiyi bilmezlik… göz bebeklerine oturan kandan belli, kardelen görür seni; soðuðun ve karýn hiç eksilmediði kalbinde, bir kardelen… acýrmýsýn ona acýyacakmýsýn ?”
III-
“ Baðýmlýlar gibi hissediyorum kendimi, aþkýnýn ve sevginin engin baðýmlýsý bazen korkmuyor deðilim hani....korkum sana olan düþkünlüðümden deðil sen olduðun sürece aþkla doluyum sürekli ve heyecanlýyým her düþündüðümde...ama bir gün gidersen silersen beni hayatýndan.... iþte o zaman senin kalbimde açacaðýn o derin boþluðu nasýl tedavi edebilirim bilmiyorum evet korkuyorum bir gün sensiz kalmaktan, silik soluk kelimeleri karýþmýþ okunamayan bir yaftayý boynuma asýp, uzak mahallelerin delisi olmaktan, kokunu taþýyan tüm varlýklarý ceplerime koyup taþýmaktan, dudaklarýmý hiç bir zaman benim olmayan ve olamayacak bedenine dokunduramamaktan, adýmý söylerken aldýðým hazzý özlemekten kýsacasý uzuncasý her ne haltsa sensiz yaþayabilmekten korkuyorum."
Sis; halsiz gözlerimi kapatýyor, mavi beyaz yumuþak elleriyle
Nemli kirpiklerime oturmuþtu aðrýyan tutsaklýðý nefesime
Kuru çalýlýklarý takýlýrdý kýsmetsizliðimin yalnýzlýðýna
Ha boðuldum ha boðulacak sadece gören iki göz der ya bazýsý
O bazýlarý gözleri görüpte kalpleri kör olanlardýr aslýnda
Aydýnlýk sensin ben gözü kör olmayý yeðlerim kalbim kör olacaksa
O ela gözler sisin mavi ellerini sonsuz þiire çevirdi ya
Sonunda da bestesi aðrýlý olurdu kalbimin gelmeseydin eðer
Sevmeseydin kucaklamasaydýn beni, öpmeseydin eðer gözlerimi
Nefesin Ilgaz çayýrlarýndan buram buram kekik kokusu estirir
Gediz akar kendi yeþiline aþýk, gül kýrmýzýya ben sana aþýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.