EL-VEDA
ey benim nesirim, þiirlerimin süsü
olabildiðince kalbim sessiz derinliklerinde
kýrlangýc çýðlýklarýnda yezit masum bakýþlar
deprem yýðýnaklarý kadar aðýr
bal mumuna dökülmüþ iki elimin tüm izleri
kaderimin anlatamadýðýydý güya,
güya gördüðüm rüyalarda anka kuþu taþýrdý beni ve beslerdi her bir kanadýndan
sen vardýn ya hani gözyaþlarý yoktu uykusuzluklarýmýn, asla ve asla aðlamazlardý.
hani biz öylesineydik deðilmi ? öylesine bir þarký, öylesine karalanmýþ iki satýr söz; aþkýn son çýrpýnýþlarýnda
aðýr kalmýþ bestelerine tutunur vicdanýn
bir yýrtýk kayýp ilaný yosun kokusu iþlemiþ,
gayri yaslananý olmayan duvarlarda
ayrýlýk artýk mecburi yafta ve bir sevgi arar kendini,
bir þehrin çýkmaz sokaklarýnda
ey benim derin aþkým,bir kelebek üfürürse eðer,
vücudunda benden kalan kokularý
elbetde irkilirsin bir gece vakti ve iþte o an
vurur alnýndan ayrýlýk hain pususundan
güya sevgiyi anlatýrdýn bana ve ben dinlerdim, ben dinlerdim notalarý yazýlmamýþ daðýnýk aþkýmýzýn þarkýlarýný, kelebeklerin kadar yetemedi nefesin, sýcaklýðýný aldý benden ayrýlýk ve biz oylesineydik deðil mi ? sevgilim ve oylesine nefes aldýk ve dokundu veda el-veda
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.