SENİ KAYBETMEKTEN KORKARIM...

Ey benim içime sýðdýramadýðým pembe þeker sevgilim,
bütün gün seni aradým aklýmýn her bir köþesinde...
Her bir bulduðumda gamzelerine düþtüm, çocukça gülüþünü sevdim...
parmaklarým saç diplerinde dolaþtý aðýrdan aðýrdan,
her kaybediþimde arkandan baka kaldým,
endamýn yürüyüþünle muhabbetteydiler…..
öylesine þaþkýn bir sevdadayým ki ellerin ellerimde ateþ parçasý,
yanmaktan deðil seni kaybetmekten korkarým.

Gece düþtü, bak; þehirli bakýþlarýnýn üstüne
Yýldýz ayýklarsýn içine sarmalandýðým saçlarýndan
Heyecan; dudaklarýnda çýrpýnan güftelerin susuzluðunu yaþýyor
Ayaklarýný sürüyorsun tüm zorunla, hey !! Dönemezsin, gidemezsin
Þu esen rüzgâra inat, kal
Þu yaðan yaðmura ,
Denizin karaya vuslatýna inat kal

Bak! Uzaklardan, eski bir türküyü taþýyor masamýza rüzgar…
türkü eski, hatýralar kadar hemde ,
bizde eskiyiz seninle ama hiçbir hatýramýz yok deðilmi ?
ne kadar kötü yýpranmýþta olsa, kaybolmuþta olsa sahip olamamak bir þeylere,
sevilmemiþ yada sevilememiþ olmak…
ama eðer þimdi kalýrsan yanýmda canýmdan öte severim seni,
eskimiþliklerin yerine koyacak bir þey buluruz elbet,
evet seni kaybetmekten korkarým.
Deli gibi korkarým hemde, vaktin iki damla gözyaþýna sözü olmaz herhalde…
aðlamak istermisin benimle ?
þöyle birer tek atarken hemde….
gitme be pembe þekerim, kal ! kal, biraz daha masamda…





Sosyal Medyada Paylaşın: