Koyu Kırmızı Şarap

Bir el/veda busesi dökülüyor dudaklarýndan,
giderek uzaklaþan,
yýkýlmýþ bir þehir ve hayalleri yýkýlan bir ben kaldý enkaz altýnda,
kýrýlan bir yürek ve parçalanmýþ duygularým kaldý senden geriye.
Sevebilirdim aslýnda bu þehri sensizde,
sen sýrtlayýp götürmeseydin kendinle.

Seni,
hangi þehir kabul eder ki bu ihanetinle,
hangi yürek sevebilir seni,
hangi hayallere sýðdýrýrlar seni,
sanýyorsun.
Meðer ben sanmýþým ben aldanmýþým sana,
koca bir þehir dolusu aldatýlmýþým oysa,
anlayamadým çünkü sana baðlanmýþtým,
inanmýþtým aþkýna aptallaþmýþtým.

Sen,
Giderken rüzgarlara emanet et kokularýný,
essin üzerime, seni getirsin bana dayanamam yokluðuna,
bilirsin.

Sen,
Giderken sahte gülüþlerini al yanýna, aklýma gelmesin,
ben gülüþlerinden çaldýðým gamzelerini sakladým yastýðýmýn altýna,
seni özlediðimde sarýlýp uyumak için,
ne kadar çok sevdin,diye sorsalar,
çýkarýp bu kadar iþte demek için.

Yine bir pazar gecesi,
elimde sigaram, koyu kýrmýzý bir þarap eþliðinde þehri izliyorum,
düþünüyorum da kaç kiþi daha ayrýlýða içiyor bu gece,
kaç kiþi daha ayrýlýða sövüyor haykýrýrcasýna benim gibi,
herkes ayrý ayrý özlüyor bu gece gidenleri biliyorum,
ama ben bAÞKa özledim seni.

Þimdi,
baþýmý öne eðip acýyan yüreðimle gidiyorum bu þehirden,
ýslak kaldýrýmlara ayak izlerimi býrakarak,
dönersen bir gün bu þehire götürdüklerinle,
ben olmayacaðým seni bekleyen.
Çünkü ben,
gözlerim kapalý, birazdan bu þehri arkamda býrakarak,
koyu kýrmýzý þarabýma ara verip,
sahipsiz kentlerden birine güneþ olmaya gideceðim,
ölmeye ramak kala.

Erkan Ýpek
Sosyal Medyada Paylaşın: