Aynadan yansýyordu tan atarken güneþim
Toz topraða belenmiþ, kararmýþ mat aynadan
Kýrýlan ýþýnlarla akýp gelirken düþüm
Gerçek gibi yansýma geçer kat kat aynadan
Yollar ayaklanmýþtý, yürüyordu hýþýmla
Ayaklarým geriden takipteydi yollarý
Akþama vurmuþ gölgem gözde kanlý yaþýmla
Bilinçsizce kaçarken gördüm dipte kullarý
Yýldýzlar birden sönüp boþluða dökülerek
Birer birer deðil de topluca ölüyordu
Bu kýyamet gibiydi; göklerden sökülerek
Yýldýrýmlar düþüyor daðlarý bölüyordu
Bu, benim ýlgýn esen havada yanýlgýmsa
Bütün duyularýmý tümden kuþatan neydi
Bu, arzýn ötesinden ters aldýðým algýmsa
Öyleyse bu zamaný bana yaþatan neydi
Ruhu dýþa yansýtan aynalar içbükeyse
Göze ulaþan obje hem gerçek, hem yalandýr
Yollar hepten eðimli, iç dünyam dýþbükeyse
Böyle eðik gösteren zamanda heyelandýr