"bir bir dönüyor dilime uçurtuðum tüm kuþlar"
Hevi
bu gün akþam olur mu dersin?
yalým yalým esrimeye aldýrmadan dökülür mü þafak günlüðüme
uzar mý türküler içtenlikle piþmanlýða dokunan sýzýntýyla ruhuma
siz bilmiyorsunuz!
sarý makaralardan boþalan gitmelerimin aslýnda özleyen bir hakikat olduðunu.
Sahte gülüþlerle sildiðimi gün aðlayýþlarýný
geçmiþin camlarýný kýrarken -ki esim kalýyor cam kýrýklarýnda-
siz bilmiyorsunuz
en çok o zamanlar hüzünle yarýþýyorum
duyuyorum dalgýnlýðýmýn gözlerime çivilediði anlarda
babamýn sesiyle konuþtuðumu...
Hevi
uykuya kalsa çocukluðum ahþap sedirlerde
hiç uyanmasa diyorum sonra
gitmeler çok zor zira...
siz bilmiyorsunuz nedenlerimi
hýrçýným evet
yazdan güze geçiyor adýmlarým size tuhaf gelse de
damla beni damlýyor
ateþ benim gücenikliðim...
Hevi
acýnýn fukaralýðý olur mu sahi?
boðuntusundayým þýmarýk yenilgilerin
dilimde meneviþlenen hüznün öksüz kederiyle bir bütün öykünmelerim...
herkes gibi bildiniz beni
sesimin kývrýmlarý dolaþýrken varoþlarda
uzaklarýn türküsünü taþýrken ara sokaklarda
ayaklarýmda ki kýymýða aldýrmadan
uðultu halinde bakýyordunuz
bense kaþlarýnýzýn eðrisine vicdan diyordum.
Hevi
büyüyen bedenin küçümseyen bilgeliði ayrýcalýk mý sahi?
ayrýlýðýn eþiðinde özlemi anlatýyordum oysa
kirpiklerime sýðýnan çocuk avuçlarýnýn mürdüm sýzýlarýyla
ayrýcalýk istemeden kimseden ama
siz duyuyor musunuz taþlarýn sesini sahi?
içimin yollarýnda nasýl yer deðiþtirdiðini
alnýmda iz bilmeyen karýnca sürüsünü ya da
kendi telaþýnýzla çoðalýrken
parmaklarýmýn nasýl topladýðýný suskunluðumu
kör
saðýr kalabalýklar
yazsam da ne fayda kurþun kâr etmiyor
yaðmursuz bulutsuz bakýþýnýza
siz hiç bilmeyeceksiniz deðil mi?
çýplak ayaklarýn gölgesiz olduðunu...
Hevi
bu þýmarýk gülüþü alsana suretimden
yakýyor bak içimi hoyrat dokunuþlarý
sonra meczup bakýyor harfler terli bir isyanýn kuþatmasýnda...