Hey gidi koca çýnar hey!
Gövdesinden ben fýþkýran bitap savaþçým…
Kavuran güneþime asi, koyu gölgem…
Hazan küllerini savuran ruhumun fýrtýnasý,
Zifiri gündüzlerin serinliði, sýcacýk yuvam…
Baþýma omuz, yüreðime kucak dostum.
Nasýl da ömrüm oldun?
Yapraklarýnýn yeþili besledi ruhumu;
Güldüm doyasýya...
Deðerken birbirlerine, alkýþlar gibiydiler beni;
Sevindim delicesine...
Sarartýnca kendini ruhun acýmasýzca,
Aðladým solarcasýna...
Döktün gözyaþý misali üzerime;
Üzüldüm sellercesine...
Uyudum dibinde; bekledin býkmadan.
Dinlendim kucaðýnda, sardýn kollarýnla.
Caným oldun, cananým oldun, yarenim oldun.
Hey gidi koca çýnar hey!
Birlikte doðmuþtuk ya, fýþkýrmýþtýn topraktan.
Ben kundakta, sense minicik bir yaprakta…
Kocaman bir çýnar vardý yanýnda; atan...
Korurdu seni koca gövdesiyle, uçan kuþtan.
Babamýn kucaðýnda gezen ben,
Kadim dostu atanla, o zaman tanýþtým bilmeden.
Babam basmazdý üzerine senin,
Sulardý hatta býkmadan.
Atan da gölgesini verirdi babamla bana,
Usanmadan...
Ben büyüdüm, sen büyüdün...
Boy ölçüþtük durmadan.
Öylesine alýþtým ki sana,
Hüzünlenince, döktüm duygularýmý, baðýra baðýra.
Aðlayýnca, yaþlý gözlerimi kuruttun rüzgârýnla.
Gülünce, sallandýn keyifle karþýmda.
Hey gidi koca çýnar hey!
Babam çökmüþtü ya birden,
Hain yumrular sarmýþtý içerden.
O, hastanede benimle can derdindeyken,
Gelmiþ þafak vakti sana, eli kanlý hainlerden.
Babam kollarýmda veriyor son nefesi,
Ben hastanede çaresiz...
Ayný anda, atan yedikçe baltayý
Devriliyor üzerine, incitmeden gövdeni.
Dalýn kýrýlýyor o an...
Atandan hatýra kalýyor bir yanýndaki eksiklik.
Son nefesi yakýyor yüreðimi benim de,
Babamdan hatýra iþte, o yüreðimdeki yanýk...
Görülecek acý günlerimiz varmýþ be dostum.
Haç þeklinde bir masadan koku yayýlýyor,
Vurulan neþterden sadece ölüm akýyor.
Ýki gün geçiyor aradan; duruyor bende nefes.
Babam kolunu atýyor boynuma;
Týpký bir zamanlar, benim elim onun boynunda gibi.
Nefesini üflüyor yüreðimin yanýk yerine.
Uðultu duyarken derinden,
"Döndü" sesleri esiyor yüreðimden.
Bir koþturma ki; sanki yeniden doðum...
Hey gidi koca çýnar hey!
Gece idi hani...
Uðultu yýrtarken karanlýðý,
Devriliþindeki o hazin sesi, duyamadým ben.
Kahrettim fýrtýnaya þafak vakti.
Kýrýlmýþ dallarýnla, mahzun yatan gövdenle
Bekler gibiydin ben dostunu...
Ne dost ya?
Mýþýl mýþýl uykusunda, ölüm izleyen dost!
Þimdi tam orta yerdeyim kadim dostum.
Hýnçla gelmekte kalabalýk üzerime,
Gözümde canlanmakta roman…
Hani duyuluyor ya sesler; "Vurun Kahpeye!"...
Linç baþlamak üzere, deðmekte sopalar.
Bir yanýmda babam karþýlamakta,
Diðer yanýmda, sen çýnar!
Suskun deðilim...
Haykýrmaktayým artýk!
Vurmayýn babama!
Vurmayýn dostum çýnara!
Býktýrdýnýz yaþamaktan beni be...
Tez olun hadi!
Vurun!
Vurun sýrtýma...