Ýlk insanla baþladý; bir candan aktý, ilk kan Hakka razý olmamak; nasipten çizmek, ilk yan Sinsice bir tuzakla; düþtü topraða, ilk can Adem oðlu Kâbil’den husumet miras kaldý.
Söz dinlemiyor evlat; ana, babaya asi Bunak raporu alýp, oluyor mülke vasi Aileyi öldürdük, tutan görmedim yasý NUH peygamber oðlundan,sefalet miras kaldý.
En sevgili olana, en sevdiðin adamak Kimseye dokunmayýp, hep kendini budamak Ahdine vefasýný, öz canýyla ödemek ÝBRAHÝM’den bizlere, metanet miras kaldý.
Kaybedince YUSUF’u, yüreðini daðladý Her gördüðüne sordu, her gelene aðladý YUSUF’un hasretinden,gözü perde baðladý YAKUP’tan da bizlere muhabbet miras kaldý.
Kör bir kuyu dibinden, saraya sultan oldu Kim gördüyse YUSUF!u, aþktan nasibin aldý Edebinden YUSUF’um, aþkla zindana daldý Edep, haya, ar, namus; asalet miras kaldý.
Rab’bi ile konuþtu, kardeþi de peygamber Bozuk, sapýk bir kavme; oldu en güzel rehber Turu sinadan döndü, aldý kapkara haber HARUN, MUSA kavminden, þekavet miras kaldý.
Etrafýnda havari; döndü, sanki pervane Ölürlerdi öl dese, zannedersin divane MERYEM oðlu ÝSA’ya, tuzak oldu bir hane Hain bir havariden, ihanet miras kaldý.
Alemler yaratýldý, hürmetine SEVGÝLÝ Sahabeyi görenler, sanýrlardý ki deli SENÝ taþa tutanýn , dua idi bedeli Bize SENDEN EY RASUL , merhamet miras kaldý.
Merhametti þiarý, bilmedik onu kinci Ýnsan hazine ise, O kýymetli bir inci Maðarada ikinci, sadakatte birinci EBUBEKÝR’den bize, sadakat miras kaldý
Derdi , kurt kuzu yese, müsebbibidir ÖMER Görse yaþlý bir kimse, ver yükünü bana der Misal oldu bizlere, akýttýðý helal ter Hattab oðlu ÖMER’den, adalet miras kaldý.
Dokuz bakire kýzýn, hayasý vardý onda Vermek desen coþardý, kalmazdý O hiç sonda Hafýzý KUR-AN idi, ibadette en önde Affan oðlu OSMAN’dan þahsiyet miras kaldý.
Yiðitlikte emsalsiz, ilimde þehre kapý Ayaðýna ok batsa, aðrýya namaz hapý Yýkýlýr muhkem kale, O yýkýlmaz bir yapý Yiðit ALÝ’ den bize, hamaset miras kaldý.
Zulme O baþ kaldýrdý, zalime kafa tuttu HAK konuþtu diliyle, boðazýndan HAK yuttu Þehadetin en ulvi, þerbetini O tattý HÜSEYÝN’den bizlere, þehadet miras kaldý.
KUR-AN’a Hadim oldu en buhranlý günlerde Herkes geri kalmýþken, O saf tuttu önlerde Koca cihan gün gelir, deðerini anlar da Son MÜRÞÝTTEN bizlere, þecaat miras kaldý
adsýz yolcu
ÞECAAT: Yiðitlik, korkulu anda kalp kuvveti. HAMASET: Yaradýlýþtan olan cesaret, bahadýrlýk ÞEKAVET : Her tür kötü iþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayhan Çoban. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.