yitirilmiş

‘toprak kokusu ile buyurun
gözlere dolmadan
kan(a)madan’



þimþeðin sýzladýðý yerden kavrulan renkler denizinde
kibre dair cesetler
birbiri üstüne
yarasa misali çýrpýnýþlarla
geceye


toplu mezarlarda tepeleme hýçkýrýklar
yaðýyorsa üstümüze
serpilmez miydi ölü topraðý bir daha
kaybolmaya


göðüs kafesinde patlamaya hazýr
emanet bir nefesle
gidebildiði kadar öteye
ötelemeye


göz çukurlarýndan sökülen papatyalar saðanaðý
narin avuçlarýnda dolaþadursun
yüzüðüne dolanan kandý
dokunan kalbine
ellerine


kurdukça saati
güneþe
yine ve yine aldanandý


çýldýrýþýn eþiðinde dalgalanan bayrak
sorularýn nihayetsizliðine dikili dudaklardan
gecenin düðümlerinde gemici esareti ile
azat etmeye kafi deðildi
titrese de zamaný
anýlarýn ihaneti
kefeniydi


akasya
rüzgarla bestelediði yapraklardan sýyrýlýp
yollarsýz kaldýrýmlarsýz
düþtü yere


gerisi sessiz
nefessiz













www.youtube.com/watch?v=PDRozjGvoWs

Sosyal Medyada Paylaşın: