-echo-

lavanta kokularýna buyur etmek seni
odaya, kitaplara, gözlerimin dalýþýna.
gece ve kandan bahsetmek, kaburga ve gölgelerden
gövdesiz kalabalýklarýn kuþatýcýlýðý ile
denizden, yitirilmiþ kelimelerden




bukowski’nin mavi kuþ’unu* selamlayýp
taþlar diyordum içimden, taþlar
seni içime alýp
taþlarýn altýnda kalmaktý
yarým, yarým, yarým.




simonov diyordun, behramoðlu, aysan, cioran
ölüm, hep, çoktu.
ve ben, ilaçlarý çok seven
þiirlerle körüklüyordum nefessizliði
yavaþ yavaþ, zehriyle, gecelerce.




ne fark ederdi ki neticede
sularýna gömülsem karadeniz’in
ya da topraðýna, sýðamadýðým dünyada
sadece þiirler ardýmda
çiçeksiz
taþa, tozlanmaya, unutulmaya.




-þiir, yalnýz bizim içindi
umursamadan sanatý ya da halký
þiir, içimizdi-




ve gözlerim sevgili taþým
çukurlarýna kaçmýþ mezarlarda
serçe yorgunluðuyla
dalmakta







*www.youtube.com/watch?v=Jn4wXi5fHoU







Sosyal Medyada Paylaşın: