sen kaybolmayý seçtin, ben kalbimi
kaç tapýnak, sunak geçti içinden
çýnlarken gökyüzü
döküldü aðaçlar kabuklarýyla
yapraklarýnda zehirli nota
ah. çocuktun yalýnayak.
insanlarla, olamamýþlarla
ayný dili konuþamamaktan
sustuðumdu kanýrttýðýn
ýsrarla
ne çok yanýldýn
bana sessizliðini söyle
masumiyetini geçmiþin
yaðmur pansuman olmadan
rutubetini iki kalbin
ve usulsüzlüðünü tüm birleþmelerin
ben geçmem, geçemem ölümümden
içimde, içine kaldým
gece ve kanamanla, bir baþýma
kaç kat derine saldýn
nasýl. nasýl bu kadar karanlýktýn
saplandýn
ellerimi tutar gibi
bir boþluktan diðerine sýçrar gibi
doyur kuþlarýný kafesinin
açýlsýn göðsün, nefesin
burasý mezar, burasý ölü, orasý toprak.
kaldýr kaþlarýný
taþýný yeni baþtan yazmak zamaný.