Ben ölünce hiç deðilse Bir fener olsam, kapýnda dursam, soluk donuk geceyi aydýnlýða boðsam.
Ya da limanda gemilerin uyuduðu zamanda gülüþürken kýzlar uyumasam, dar kirli bir kanalda bir yalnýza göz kýrpsam.
Daracýk bir sokaða assalar beni teneke, kýrmýzý bir fener bir meyhane önünde dalgýn düþüncelerle tempo tutup þarkýlara sallansam.
Ya da þöyle bir fener gözleri büyümüþ bir çocuðun yaktýðý duyulup da korkunca çevresinde yalnýzlýðý dýþarda camlarda fýrtýnanýn ýslýðý kâbuslar, görüntüler, cinler.
Evet, hiç deðilse. ben ölünce bir fener olsam, tek baþýna geceleri uykulardayken dünya gökte ayla senli benli sohbete dalsam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Wolfgang Borchert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.